180

“Don't cry because it's over, smile because it happened.”

- Dr. Seuss 

غربت من در "حال" و عطشم برای "گذشته" داستان دلتنگی ست .نه اینکه نپذیرفتن "فقدان" از دست رفته ها ورای باور و اعتقادم  به جریان زندگی  باشه اما طمع گس و دوست داشتنی که چشیده شده و اونچیزی که جز "خاطره " هاست سخت دلتنگ کننده ست.

چند روزی که گذشت بی اراده و به ظاهر بر خلاف خواستم (به خاطر تاثیری که می پذیرم) در حال چرخ در وبلاگ نویس های دوره 84 به بعد بودم دوره ای که خودم شروع کردم و جرقه خاطره هام شروع شد .ولی به روز نبودن،حذف شدن  وبلاگها نارحت کننده بود و انصافا "درد" داشت .اونچیزیکه که به عصر طلایی وبلاگستان فارسی ضربه زد به غیر از تغییرات درونیات خود نویسنده ، پیدایش "گودر" دوست داشتنی  و فیلتر شدن وردپرس و بلاگ اسپات و اختلالات بلاگفا بود و بعدها که شبکه های اجتماعی رونق بیشتری گرفت در واقع شیپور اتمام دوره ای بود که تنها میشه در خاطرات پیدایش کرد .با این وجود دوباره نوشتن یکی از اون وبلاگ نویس های قدیمی و بعد اون دیدن ادامه دادن یکی دیگه از اون قدیمی ها در این سالها در این بازار داغ نامیدی ،روزنه ای از نوری بود که ظاهرا من تنها نیستم  و هنوز آدمای هستن که این عصر جدید رو به مبارزه بطلبند...

(George michael-Careless whisper(Nostalgic