ج ناب دژاوو (تلگرام) جای توییت کرد که " ارزش وقایع در مدتشان نیست در شدت شان است . برای همین برخی لحظات فراموش نشدنی ، برخی حوادث توضیح ندانی و برخی انسان ها قیاس ناپذیرند." و از نظر من تنها جامانده این قصار در بازگوی زمانش هست .اینکه این" شدت " زمانی برات اتفاق بیفته که دیگه رمقی نمونده نهایت بتونه سرپات کنه چون مثلا به یکی از آرزوهای قدیمی و دستن نیافتنیت رسونده باشدت.اما " احساس " چی ؟!
من می تونم تمام عمر در آرزوی یه دوچرخه ، یه ماشین خوب یا یه پارتنر رفیق مونده باشم و سال ها بعد بهش برسم اما چطور میخوام اون وجد کودکانه در دوچرخه سواری ،اون احساس خوب سواری با ماشین در ایام جوانی و نشاط "تجربه کردن" زندگی با یه پارتنر رو زمانیکه همه چیز دست اوله و هنوز تباهی دنیا نگاهتُ تیره و تار نکرده رو تجربه کنم .
بله ارزش وقایع به " شدت" یا به قول من به کیفیتشه و حتی ممکنه در نا به هنگام برآورده شدنش هم ارزش بالایی داشته باشه اما در بهترین حالت هم فرصت تجربه بهنگام یه پیشامد خوب ازت گرفته شده و این "حسرت " ابدی زندگی خواهد بود ...
من که میگم اگر به موقع اتفاق نیوفته لذت که نداره هیچ والا دردسرم داره!
فرض کن مثلا بچه دار شدن من.اگر الان و در جوانی نباشه روزهای میانسالی جز بیچارگی چی عایدم میشه.
گرچه خیلی وقته به این نتیجه رسیدم همین الانم بدرد نخوره و بهتر که ندارمش!! حیف دیر متوجه شدم و ۸ سال درد کشیدم برای رسیدن به این نتیجه.
در کل خوبه هر چیزی به موقع باشه وقتی انرژی براش داریم.