285

ی ه جای در نیمه شب در پاریس  ودی آلن هست که میگه"نوستالژی بازی ، یعنی انکار زمان دردناک فعلی " !

در واقع چیزی که گذشته را خواستنی و حسرت آلود میکنه  ،  نارضایتی از اکنون است .نارضایتی که تا پای از بین رفتن مرز واقعیت و خیال پیش میره چون تحمل این "اکنون"  خیلی سخت تر از گم شدن در گذشته ایست که حتی به اندازه شیرینی  که به نظر میرسه ، شیرین نبوده و نیست .