272

  پاک باید داشت سه چیز رو  : جسم ، لباس و خیال ... و صد افسوس که برای من سومیُ روزگارآموزگار شد و هزینه ای که بحساب گذاشت  گذاف بود و قابل توجه ! حالا در این وادی بی سر و ته روزگار  یکی از معدود بال های پروازم آلوده است به مایعی کدر و سنگین  که از توان پرواز خیالم در سراپرده موازی عالم های واقعی و غیرواقعی کاسته و درد و سنگینی ش بر شانه هایم مانده و تجسم فراز و فرود های همیشگی رو به رویای دست نیافتنی تبدیل کرده و از هم جان کاه تر ، نجات یافتن ازش رو محال بروز داده و این ذهن از رونق افتاده رو به هپروت نازیبای نیستی سوق داده و سقوطی که هر لحظه به "نیستی" نزدیک شده است ...

یاد باد روزگار خوش پرواز در آسمان نامتناهی خیال و داستان های پر طمطراق گذشته از دست رفته ...