بی قرار

بی قرار

من نمی دانم زاده یک قانونم یا پدیده یک عشق
بی قرار

بی قرار

من نمی دانم زاده یک قانونم یا پدیده یک عشق

251

Friends (TV Series 1994–2004) - IMDb

توییت ی در توییتر در وصف حال خودم پیدا کردم و مستقیم در فیس بوقم! فرستادم که شرح حالی  واقعی این روزای خیلی از ماها از جمله خودمه که میگه  :


"حالِ من  ، 

حالِ اسیریست که هنگام فرار یادش افتاد کسی منتظرش نیست ! 

نرفت ..."


داستان از این قرارِ که در این سقوط آزاد این روزایِ اقتصاد زندگی هامون ، در کنار اوضاع درام آزادی مملکت  ،خَلعِ سومی وجود دارِ که ناشی از بحران نداشتن اِکیپ  رفقایِ که بشه  تمام دل مردگی های این روزا رو  کُشت .جمعی که در هیاهوی تلخ  این مملکت بتونه نقش سوپاپ زودپزُ برامون بازی کنه و این همه فشارُ از خلوت های طولانی تر شده لحظه هامون کم کنه !درستِ که تجربه زندگی میگه که مردم از دور دوست داشتنی تر یا بهترن اما هیچ کدوم ازاین  بهانه ها  ، واقعیت نیاز این چنین اکیپی رونمیتونه پنهان کنه که لازمِ که جای باشه که بشه توش درد و دل کرد ،کسای بیشتری  رو یافت که قسمت ی از دغدغه هاشون رفع بخشی از مشکلات ما باشه  و اینکه طمع تلخ این روزا رو قابل تحمل تر کنه ...

The Rembrandts - I'll Be There For You

نظرات 3 + ارسال نظر
بهامین پنج‌شنبه 27 دی‌ماه سال 1397 ساعت 10:58 ق.ظ http://notbookman.blogsky.com

متاسفانه اینروزا دوستی و رفاقت اون شکل نیست که باید باشه.
خلا یه دوست که واقعا دوست باشه تو زندگی هامون حس میشه.
این‌موقع ها خودمون باید هوای خودمون داشته باشیم و امیدوار برای پیدا کردن دوستی که ،به معنای واقعی دوست باشه.

هیچی این زندگی شبیه گذشته نیست رفیقم کیلومترها دور از این سرزمین هم به همین درد مبتلاست .کلا ادم های مثل ما این روزا براشون اینهو جهنمه!

معصومه پنج‌شنبه 27 دی‌ماه سال 1397 ساعت 09:32 ب.ظ http://www.hanker.blogsky.com

برای این حرفی برای گفتن ندارم.
اکیپ نبود، اما یک نفر بود گفتم و واقعا حس خوبی بود.

بعضی ها خودشون به تنهایی قدر یه اکیپ می ارزن برا همین حس خوبی بود

marzi پنج‌شنبه 27 دی‌ماه سال 1397 ساعت 09:48 ب.ظ http://rozegaremarzi.blogsky.com

موافقم. آدم هر کاری هم بکنه باز نیاز به جمعی داره که توش احساس آرامش و خوشی بهش دست بده. حداقل یه بیرون رفتن ساده یا یه دورهمی چند ساعته و گفتن حرفهایی که خنده رو لب بیاره.
با کمال تاسف من هیچ وقت چنین دوستانی نداشتم. هیچ وقت.
در عوض همسر داشتن اونم چقدررر! یعنی واقعا گاهی بهش حسودیم میشد.
گاهی جمعشون تو خونه ما جمع بود همه مرد اونوقت من تو جمعشون بودم! خیلی کیف میداد. خدایی جمعهای مردانه و بحثهاشون خیلی بهتره تا جمع زنانه که همش بحث های خاله
زنکیه.

موافقم شدید ×!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد