با گذشت زمان همه چیز می گذرد،احساسات را از یاد می بریم و صدا ها را به فراموشی می سپاریم صداهایی که آرام در گوشتان زمزمه می کردند: خیلی دیر برنگرد و مراقب باش که سرما نخوری...
با گذر زمان..
با گذشت زمان همه چیز می گذرد و کم رنگ می شود چهره و صدا را از خاطر می بریم کسی را که بی بهانه و همه جوره باورش داشتیم،کسی که عاشقش بودیم و زیر باران جست و جویش می کردیم کسی که با یک نگاهش، فکرش را می خواندیم و به راستی با گذشت زمان ، دوست داشتن را از یاد می بریم. گویی تنهای تنهایم و در بستر تقدیر یخ زده ایم و حس می کنیم سال های از دست رفته فریبمان داده اند و به راستی با گذشت زمان ، دوست داشتن را از یاد برده ایم...
اقتباسی از آهنگ Avec le temps -Léo Ferré
با گذشت زمان ،همه لحظه ها مهر خاطره میخوره اما فراموشی همه اون لحظه ها...
یه سری آدما یه سری لحظه ها هیچ وقت فراموش نمیشن...
کسایی که تو سختیا یاریمون کردن
کسایی که تو سختیا تنهامون نزاشتن
لحظه های ناب و قشنگ تو زندگی هامون ،فراموش نمیشن.
شاید چون اون حس و درک مهربونی قشنگ دیگه مثل روز اول نیست ،مهر فراموشی میخوره.اما فراموشی محض نیست!
بنظرم کاش فقط بدی ها و نقاط سخت و تلخ فراموش بشن .
میدونی بعضی لحظه ها و ادمها "فراموش ناممکن"هستند ولی اینکه وزن و عمق اثر و جایگاهشون چقدر پایدار ! شاید باید بیشتر فک کنیم