118

          یکی از داستان های ناموفق اعتقادی من بر میگرده به سالها قبل ، وقتی که نوجونی بیش نبودم .یادمه تو یکی از عصر ها که خونه تنها بودم به دلیلی که خاطرم نیست  تصمیم گرفتم نماز و دعای درست درمونی با اوس کریم کنم و مسیر ماشین زندگی خودمو به راه صالحین و معتقدین بندازم و برای همین بود که بعد نماز هوس زیارت عاشورا کردم.قبلا زیارت عاشورا رو چه از طریق تلویزیون و یا ... خونده بودم ولی یه نکته اساسی ش خاطرم نبود.

خلاصه ، بعد نماز و دعا شروع کردم با یه سوز و گداز خاصی زیارت عاشورا خوندن و هر لحظه به شدت و هیجان ملکتوی که به خودم گرفته بودم  اضافه میشد که ناگهان خوردیم به اون قسمت زیارت عاشورا که باید "صد بار " تکرارش کنی ....

ما رو میگی، وسط اون حال روحانی که به خودمون  گرفته بودیم انگار یه خمپاره منفجر کردن !!!! هرچی ورق زدیم و حساب کتاب کردیم دیدیم از توان من برای "صدبار" تکرار کردنش خارجِ  و از طرفی به ذهن نوجون اون روزامون ، خطور نمیکرد که میشه بجای صدبار همون یه بار خوند و فیصلش داد، برا همین در یک اقدام ضد اعتقادی ولی از روی" استیصال" مفاتیح رو بوسیدم و گذاشتم کنار و تا امروز که این خاطره رو دوباره زنده میکنم دیگه " تک نفره "  به سراغ زیارت عاشورا نرفتم که نرفتم ....