“I don't want to die without any scars.”
Chuck Palahniuk, Fight Club―
جناب دولت ماده ای که 70درصد بهای مواد مارو تشکیل میده رو صد در صد نسبت به قیمت ماه قبل ترش افزایش داده.ماده ای که هیچ ربط مستقیم و غیر مستقیم ی به " دلار" نداره.چرا؟ حضرات خبر ندارن که خود این کار در کنار نابسامانی و افزایش چند برابری سایر مواد فقط تیر خلاص به بزرگترین شرکتها با چندین هزار پرسنل و در نهایت خانواده است.حالا مصرف کننده بدبخت که باید منتظر افزایش قیمت ش باشه و شرکتهای کوچکتری که استانه مارجین و البته وضعیت اقتصادیشون خیلی کمتر از این حرفاست که بخوان مقاومت کنن،بماند.
طنز تلخ تر این قضیه سو استفاده هایکه تو این وضعیت اقتصادی ، افراد میکنن .اینکه تو وبگردی بخونی تو رورز اول کاری پیشنهاد" رابطه" از مدیر عامل داشته باشی چقدر "درد" خواهد داشت که با قرار دادن در کنار درد "کار" پیدا کردن تو این وضعیت وخیم ،و باز در قرار دادن کنار " احساساتی" که هر روز بیشتر از قبل رنگ میبازن ، این ته مونده انگیزه ای که بواسطه عزیزانت برات مونده رو هم ازت میگیرن.اگر انگیزه ای نمونه ،رمقی برای مبارزه نمیمونه و فقط دوست خواهی داشت چشمانت رو ببیندی و تمااام.
اما تو اون دورترین نقطه در اعماق وجودم هنوز دوست دارم قبل از اینکه همه چیز تموم بشه و تاریکی اتاقم به تاریکی تمام زندگیم بدل بشه ، قادر به زدن آخرین ضربم به این همه نامیدی بشم چون باور ندارم که بدون هیچ "زخمی "پذیرای مرگ باشم ...