271

به هر طرف نگاه میکنم  و یا هر جور فک میکنم "هر کسی گوید سخن از عشق را نتواند که دلی از تو برد" با این حال در این وادی زیبای اردیبهشت هر کَس به اندازه جام وجود خودش سخن به زبان میاره و عشق را زندگی میکنه  و این برای من تنها خلاصه میشه در یاداوری این شعر کوتاه ، که اولین بار 9 اردیبهشت 88 باهاش مواجه شدم :

  " و اردیبهشت یعنی عاشقیت دوباره و هی دوباره و بوسه های گاه و بی گاه و آغوشهای نابهنگام و دل باختن های ناگاه... و اردیبهشت یعنی تو که در من رخنه کردی همچون عطر بهار نارنج"

پ.ن : برای همه تون عاشق شدن رو آرزو میکنم .

 “گاه گاهی که دلم میگیرد به خودم می گویم 

در دیاری که پر از دیوار است 

به کجا باید رفت؟

به که باید پیوست؟

به که باید دل بست؟

حس تنهای درونم می گوید 

بشکن دیواری که درونت داری!

چه سوالی داری؟

تو خدا را داری 

و خدا...

اول و آخر با توست .

و خداوند عشق است...

#سهراب_سپهری”