137

«درست است که زندگی بسیار غم‌انگیز و بیهوده است، امّا تنها چیزی است که ما داریم.»

                                                                                                      عباس کیارستمی

136

   اعتراف میکنم که با تمام عقلانیتم به شدت مغلوب احساسم .در واقع "عقل" سپری برای دور نگه داشتن احساسم شده و این برای سرنوشت پسریٍ که معروف به غرور و جدیت و سرسختیه ،  چه سخت تراژدیه که از زمانیکه خاطرم هست این "تراژدی" زندگی منه و به مرور روح  و  وجودمُ استهلاک بخشیده .مگه میشه سی و اندی سال تحمل کرد و دم نزد و سرنوشت نامروت در این جدال بی پایان  "عقلانیت" و " احساس" دَرِ قهقرای "محرکه زندگیُ "،برات باز کنه و تنها دلخوشیت احساسی باشه که به بهای گزاف و زوال عقلانیتت خرج شده که  ، امیدی برای  مابه ازاش نداری.

 سالها رو به تموم شدنن و من همچنان همون پسر احساسی  در کالبد جسمی دیگرم و  به این می اندیشم که " چه کسی باور کرد آتش  احساس مرا خاکستر کرد!؟¹

 پ.ن 1: با خود می گویم چه کسی باور کرد جنگل جان مرا آتش عشق تو خاکستر کرد!؟ -حمید مصدق

135

خاطرات نه سر دارند و نه ته

بی هوا می آیند تا خفه ات کنند
میرسند
گاهی وسط یک فکر/ گاهی وسط یک خیابان
سردت می کنند/ داغت میکنند...
رگ خوابت را بلدند/ زمینت می زنند
خاطرات تمام نمی شوند/ تمامت می کنند.....